In september 1990 startten sensei Rita Soutendijk en Mark Neijssel karate lessen met zes leerlingen in Naaldwijk. Kort daarna groeide de groep tot 12 leerlingen. Een klein maar zeer fanatiek groepje trainde twee keer in de week. Het fanatieke is gebleven, maar de groep is inmiddels uitgegroeid tot bijna honderd enthousiastelingen in de leeftijd van 7 tot 60 jaar. 

De twee sensei zochten een passende naam voor de groep karateka, of beter gezegd de school die was ontstaan. Het eerste wat ze zeker wisten was dat het een Japanse naam moest zijn. Zij wilden niet hun achternamen aan de school geven, of de school naar een bepaalde techniek vernoemen. Wel hebben ze even het idee gehad om de school naar een dankata te noemen. Dit was kata Chinto (vorm van de kraanvogel), maar het idee om een school naar een kata te noemen beviel hen niet zo. Het is weinig origineel, want er zijn al veel scholen die naar een kata of techniek vernoemd zijn. Het zou ook de indruk wekken dat je in de les juist die techniek of kata veel oefent. Het is raar om je school Chinto te noemen terwijl je deze kata pas echt kan leren als je minimaal alle pinan kata’s beheerst, het is dus geen kata voor beginners.

In 1992 werd de sensei’s gevraagd wat zij het belangrijkste vonden van hun leerlingen. Ze waren eensgezind in het antwoord: “het feit dat het een echte groep is die samen traint, als vrienden”. En groep van vrienden vertaald naar het Japans werd: Tomo no Kai. Voluit heet de school: Karate-do vereniging Wadokan Tomo no Kai. 

 

In 2007 besloten Alain Manche en Mark Neijssel om les te geven in het iaido. Er werd een zaal  gevonden en al gauw groeide het aantal leerlingen. Sindsdien geeft Tomo no Kai les in 2 disciplines. Alain en Mark vinden het belangrijk om de Tomo no Kai filosofie ook toe te passen bij het iaido.